| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
.
توضیح نوشتِ بخشِ "کنکور با ساندیس اضافه!" : آنزمان که وبلاگ نویسی رونق داشت و هنوز موجِ فیسبوک و لاین و اینستاگرام و وی چت و تانگو و وایبر و واتس آپ و امثالهم، وبلاگ را قورت نداده بود، علیرضا و تیراژه و چندتا از بچه ها یک وبلاگِ گروهی ساخته بودند به اسم "دانه های ریز حرف" . لطف کرده بودند و بنده را هم به همراهی در نوشتنِ دانه ها دعوت کرده بودند ولی مثلِ همه ی کارهای نصفه نیمه ی دیگرم فقط چهل و هشت نوشته همراهشان بودم و تا همیشه خودم را بابتِ این رفیقِ نیمه راه بودن و تنها گذاشتنشان، شرمنده میدانم... خلاصه که در آن وبلاگ یک بخشِ طنزِ چهارگزینه ای بود به اسمِ "کنکور با ساندیس اضافه!" که بعدا اسمش شد "جاخالی!" . اینها که مینویسم ادامه ی همانهاست...
.
***
توضیحِ واضحات نوشت!: شاید باور نکنید ولی جوابِ تمام سوالات گزینه ی "د" است! اصلِ خبرِ را هم میتوانید در لینک مربوطه بخوانید.
***
.
جای خالی را با گزینه ی مناسب چیز کنید!:
1- رئیس مرکز بررسی های دکترینال امنیت بدون مرز: یک سوم کودکانِ جهان .......... هستند.
الف) گلی از گلهای بهشت!
ب) آینه ی زندگی (به استنادِ آن آهنگِ معروف جواد یساری! - دانلود آهنگِ بچه ها)
ج)گوگولی مگولی و لپ کشیدنی!
د) زنا زاده (لینک خبر)
.
2- یونس تراکمه (نویسنده): یکی از راههای مبارزه با سانسورِ کتابها در ایران .......... است.
الف) بیخیال شدنِ نویسندگی و رفتن سراغ کارهای آبرومند!
ب) نوشتنِ کتابهای آموزنده و سفارشی!
ج) میل کردنِ آناناس و پنبه دانه و امثالهم!
د) انتشار کتاب در افغانستان (لینک خبر)
.
3- مدیر کل سلامت روان وزارت بهداشت: 23 درصد از ایرانیانِ پانزده تا شصت و چهار ساله .......... دارند.
الف) جیش!
ب) پراید!
ج) مایه!
د) اختلال روانی (لینک خبر)
.
به نام صاحب شانس
"دوست من با نگاه به این نامه شما ابتدا به یاد خالق عشق باشید و این نامه را زمانی که دریافت می‌کنید به آنچه دوست دارید دست پیدا خواهید کرد. فکر کنید و کسی را که دوست دارید و میدانید گرفتار است با قلبتان برایش دعا کنید تا مشکلات او از طرف خداوند به واسطه شما حل گردد و بعد یک اتفاقی که انتظارش را می‌کشید و حتی تصورش را نمی‌کنید برایتان اتفاق خواهد افتاد. با دعا برای آن دوست، برکت بیشتر برای شما خواهد رسید! این یک راز است..راز بقاء انرژی..رازی که در فیزیک و متافیزیک به قانون بقاء انرژی شهرت یافته است"....'
یادمه قبلا گفته بودید بخش تعبیرخواب چندضلعی رو از مجله همشهری جوان اقتباس کردید تا یک سال پیش که منم ه.ج میخوندم یه بخش چند گزینه ای این مدلی هم داشتن
فکر کنم این امار اخری 23درصد رو برای مشوش نشدن اذهان عمومی یه ذره کمتر گفتن
یه ذره ها
مثلا70 درصد
که از بس در محاسبه ناچیزه و نمود خارجی هم نداره اصلا به چشم نمیاد
خخخخخخ
- آره. همشهری جوان هم همچین بخشی داشت. ولی طنز چهارگزینه ای نسبت به تعبیرخوابِ طنز رایجتره و خیلی جاهای دیگه هم دیدم.
- واللا همین بیست و سه درصد هم خیلی زیاده! یعنی تقریبا از هر چهارنفر دوست و آشنا که داریم یکیشون اختلال روانی داره. تازه این آمار با توجه به تعدادِ کسانیه که برای درمان مراجعه کردن وگرنه توو مثلا همین جنوبِ شهری که من هستم ملت واسه سرطان هم دکتر نمیرن چه برسه به اختلال روانی و این سوسول بازیا!
این "یک سوم" و "بیست و سه درصد" چقدر من رو یاد "شصت و سه در صد"ِ 5 سال پیش میندازه... تمام سران آمارشون مستند، دقیق و بی عیب و نقصه!!
خوشحالم که متوجه نکته اش شدی. دقیقا اشاره ام به همون بود! اینوریا شعار میدادن "اون شصت و سه درصد که میگن کو!؟"، چهار روز بعد یه عده شعار میدادن "اون شصت و سه درصد که میگن ماییم!!!"
سلام حمید جان
جدا یادش بخیر..وبلاگ خوبی بود دانه های ریز حرف..
منم گاهی پیش خودم شرمنده میشم برا اینکه یه زمانی وبلاگای زیادی می خوندم و یه جورایی بی تعارف از بعضی دوستان ندیده اینجا و نوشته هاشون خیلی چیزا یاد گرفتم..اما الانا...حالا بماند دلایل شاید بخش زیادیش همون موج نامبرده ای که گفتی باشه..ولی بازم خوشحالم که یه چیزایی هنوز منو میکشونه اینجا ..
القصه این جاخالی ها رو خوب یادمه...کامنتاش هم گاهی خودش میشد یه قصه..
....
و چقدر گاهی این گزینه "د" که همش میشه پاسخ درست..
درد میاره با خودش...
امروز به یمن حاکمان هزار و یک چهره و.. مردمان بی دلیل و هزار و یک دلیل...گزینه ها ی "د" روز به روز قد میکشن..
.......
و اما 1 شایدم شد یک سوم و نیم ملالی هست آیا؟
و اما 2 چاپ پنجاه و ششم قندهار..
و اما 3 حالاجناب شما این 23 درصد رو علی الحساب داشته باش خیرش رو ببینی
....
(آیکون یه عدد کامنت گذار نامفهوم کما فی السابق )
سلام فاطمه جان
- اون جمله هایی که در مقدمه گفتم در نکوهشِ امکانات جدید نبود. خب حالا میتونیم همونایی که از دنیای بلاگستان یاد گرفتیم رو خیلی راحتتر در این امکاناتِ جدید به دست بیاریم. بعضی چیزا صرفا بواسطه ی خاطره هایی که بهشون چسبیده قشنگه وگرنه به خودی خود که ابزاری بیش نیستن.
- آره. کامنتاش فوق العاده بود! واقعا یادش بخیر. چقدر خوش میگذشت...
- متاسفانه همینطوره. با خوندنِ فقط یه سایتِ خبری میشه هر روز ده بیست تا از اینا نوشت!
- اون نیم رو حدس زدم منظورت چی بوده، ولی اون چاپ پنجاه و ششم قندهاررو نفهمیدم (آیکون "نفهمیدن عیب نیست، نفهم بودن عیب است!")...
سلام...
آدرس وبلاگتو که اشتباه تایپ کردی بچه! حالا اگه ما با درایت خودمون نمیفهمیدیم جای اون دوتا "او" باید دوتا "پی" باشه از کجا میفهمیدیم تو کدوم کاپویی!؟ (حالا انگار چندتا کاپو داریم کلا!)...
اولی و دُوُمی مایه ی بَسی تعجب بود!
و سومی به گُمانم آمار ِ غلط! عدد، عددی بیش از این حرفهاست...
بد میکنن آروم آروم میگن که دل ملت یهو خالی نشه!؟ (آیکون "بشکنه دستشون که نمک نداره!")...
" آنزمان که وبلاگ نویسی رونق داشت..."
انگار که از اون زمان ، یک قـرن گذشته باشه....
یکی از ویژگی های دنیای جدید همین سرعتِ تغییراتشه. اگه بتونیم با این تغییرات پیش بریم که چه بهتر. ولی اگه نشد هم میتونیم از جاموندمون لذت ببریم. شعار نیست. گاهی خودم اینی که میگم رو تجربه کردم.
نمیدونم چی بگم واقعا
سه سال پیش بود ...
...
الان خیلی دقیقه ست که این صفحه رو باز کردم و به اون روز ها فکر میکنم ، ولی واقعا نمیدونم چی بنویسم
فقط میتونم بگم "یادش بخیر"
یا به قول تیراژه "یادمون بخیر" ...
مرسی ازت
یادمه به تیراژه گفتم اگر حمید قبول کنه که بیاد حتما پا میگیره وبلاگ ... و "دانه های ریز حرف" ... هنوز هم که هنوزه اسمش همون آهنگ دلنشین رو داره ... اسمی که فقط تو میتونستی پیشنهاد بدی ...
و این جمله ی "تا همیشه خودم را بابتِ این رفیقِ نیمه راه بودن و تنها گذاشتنشان، شرمنده میدانم..." که اگر دست من بود پاکش میکردم ، رفیق :)
- یادمون بخیر...
- نه. بذار باشه. نوشته ها باعث میشن آدم یادش بمونه. شاید اینجوری یادم بمونه که دفعه ی دیگه که یه جای دیگه قرار بود باشم جا نزنم.
- دم شما گرم. و خیلی عزیزی :)
قلم که خواندنی باشه و ماندگار, خواننده همیشه چشمش دنبال نوشته های جدیده...سبک و موضوع و محتواش فرق نمیکنه مهم اینه که بنویسه....خوشحالم که مینویسی...
اوضاغعمون خیلی وخیم تر از ایناس...یه سری حقایق اگه منتشر بشه سنگ آب میشه از خجالت!
ممنون از محبتت. خوشحالم که دوباره کامنتی از تو اینجا میبینم :)
طنز ینی همین ، نوشته ای که به ظاهر خنده داره ولی اونقدر درد پشتش هست که خنده ی آدم کوفتش میشه...
پ ن : همه ی نوشته یه طرف اون جیش یه طرف
البته به نظر من طنز اونیه که خنده اش به دردش بچربه، واسه همینه که احتمالا هیچوقت طنزنویسِ خوبی نخواهم شد!