ما میرسیم بهار جان، تمام میشود دی ها...

 .

با بهار
ما - نَحنُ -We  ، سخت جانانِ نبردِ این Day ها/ما میرسیم بهار جان، تمام میشود دی ها
بیرون بکش به آفتاب، قلبِ ما از این بهمن/اسفند به جام بریز، پیک اول، سلامتیِ ما گی ها
قدّ یک تاریخ، سکوت،سایه،ستم/وقت سلام و سرود است توی هفت سینِ سوزِ این نی ها
به اِبنِ سعدها بگو با فریبِ وعده خوش باشند/مقدّر است نامِ شاه عبدالعظیم بر حکومتِ ری ها
---
با تو
مرا ببین! ببین که هزاران برادرت شبیه منست/پرس کِی چشم بسته ای تا نگویمت کِی ها
نکُش مرا به حکمِ "چون پدرانمان چنین گفتند!"/ابراهیم باش، تبر ببار بر تنِ سیاهِ این پی ها
تا کِی اسب شدن در رکابِ جهلِ ناپدران؟/هی روی پیکرمان تندتر نتاز با صدای هی هی ها
این خون ماست، تِی نکش روی ردِ بودنمان/ما سرخ-فواره ایم، روی سنگفرش سپیدیِ تِی ها
---
با فردا
گواهِ راست بودنمان همین که ما مستیم/مستی و راستی عهدست در قبیله ی می ها
ما را هزار بچه امید توی زِهدان است/نُه ها هزار ماهست که همدمیم ما و این قِی ها
به قابله ها بگو روزِ عدل نزدیک است/فردا دوباره زرتشت می رویَد از کرانه ی جِی ها 

.

*** 

.

یادآوری نوشت: پستی که خواندید دومین نوشته از مجموعه ی "باران بر شانه های پرچم رنگین کمان" است. ضمن تشکر از همه ی دوستانی که در پست قبل رویم را زمین نینداختند، خطاب به آن معدود دوستانی که مقدمه ی پست قبل را نخوانده بودند دوباره خواهشم را تکرار میکنم: اگر به هر دلیل هنوز این پدیده را بعنوان یک پدیده ی خدادادی و مادرزادی در انسانهایی که انتخاب آن دست خودشان نبوده است به رسمیت نمیشناسید و به انحراف اکتسابی یا بیماری جنسی-روانی بودن آن معتقدید، یا به هر دلیلِ دیگر، این نوشته ها را نمیپسندید لطفا برای این پستها پیام نگذارید...

.

.